zeven kilometer

Liep ik afgelopen zondag niksvermoedend door Edam, niks aan de hand, minding my own business, me enigszins verwonderend over de hoeveelheid mensen die zich plotseling op het normaal gesproken vrij lege fietspad bevinden, komt ineens Sinterklaas aangevaren.

Daar ging ik even voor stoppen.

Oh, Sint? Ik wil graag een betere conditie en een nieuwe rechterbil. Ik ben heel erg lief geweest

meestal

vaak

met enige regelmaat 

ik kan het uitleggen

nou ja, laat maar.


Verder stopte ik nergens. Ik tikte 7 kilometer af, met de tweede kilometer in 6'09, gewoon om te kijken of ik dat ging zonder dat mn been ging opspelen. En het ging HEERLIJK.

Motivatie maandag: ochtend training

Eerder gepost op 10 december 2013 op mijn vorige blog


Om kwart voor zes gaat de wekker. Laat, voor mijn doen, maar ik hoef niet zo vroeg naar kantoor vandaag.

Ik overweeg de snooze knop. Mijn nog slaperige lijf geeft me duizend redenen om gewoon nog een uurtje te blijven liggen. Ik luister niet. De wekker is de wekker. Het plan is het plan.

Het is donker in huis. Mijn benen voelen zwaar, als ik ze in mijn renbroek hijs. Ik huiver even als het koude metaal van mijn harstlagmeter mijn nog warme huid raakt. Mijn haar staat in pieken overeind en ik wrijf de slaap uit mijn ogen terwijl ik grijp naar de spullen die ik 's avonds al klaar had gelegd. Riem, beats, veiligheidsvestje.

De ochtendlucht is koud in mijn longen. Klein wolkjes adem hangen om me heen als ik al wandelend mijn runkeeper instel en mijn muziek aan zet.  Ik moet snel gaan rennen - jeetje, wat is het koud. Ik troost me met de gedachte dat koud altijd maar 1 kilometer duurt.

Mijn tempo ligt laag, ik moet echt even opwarmen. Die eerste paar honderd meter voelt altijd onwennig, de betonnen tegels van het fietspad hard en meedogenloos onder mijn schoenen. Binnen vijf minuten ben ik het dorp uit. De kou is allang weg. Ik kijk op, naar de tweede lantaarnpaal aan de rechterkant. Daar vliegt de roofvogel weg die daar iedere dag zit, en die me nooit te dichtbij laat komen. Hij heeft me al zo vaak gezien, maar hij vertrouwt me nog steeds niet, indringer die ik ben in zíjn wereld.

In de polder is het aardedonker. De straatverlichting is een kilometer geleden al opgehouden. Er hangt mist op de grond. Ik kan mijn schoenen niet eens zien. Dat geeft niet; ik ken iedere steen op dit weggetje, iedere bocht, iedere kuil.

Het dorp is inmiddels drie kilometer weg. In de verte zie ik het liggen. Steeds meer kleine verlichte raampjes geven aan dat de dag langzaam begint in de wereld die ik achter me liet.
Ik ben er niet bij.
Ik ben hier, helemaal alleen, opgeslokt door de zachte, dichte nevel boven de donkere velden.

In dit uurtje, voor de dag begint, heeft niemand me nodig, word ik nergens verwacht, hoef ik niets te onthouden en wordt er niets van me gevraagd.
In dit uurtje is er alleen mijn lichaam, dat lijkt te weten wat het moet doen zonder mijn bemoeienis. Mijn voeten bewegen als vanzelf. Het rennen maakt plaats voor zweven.
Voor me, achter me en naast me strekt de ochtendhemel zich uit, bezaaid met sterren.

Ik kijk omhoog, ren tussen de sterren, na te denken over richting of tijd. In mijn oor zet Crowded House 'Better be home soon' in, dat lijkt te echo-en in het eindeloze niets om me heen.
 

Dit soort ochtenden.

Dit is waarom ik ren.

4 kilometer

VIIIIEEEEEERRRRR kilometer he! Dat is 100% verder dan mn vorige loopje, en het ging ook nog zonder pijn.

Zo zie je maar weer. Het gaat er niet om hoevaak je op je bek gaat, maar hoe vaak je weer opkrabbelt. :)

Op Verzoek: Kip Teriyaki

Hier zijn wat feiten die niet kunnen worden weerlegd:

1. Kip Teriyaki is geweldig
2. Kip Teriyaki die je helemaal 'from scratch' zelf maakt is, is is.... ...is dit.

Need I say more? Nee he. Dacht ik al.

Eerst vet je een stoofpan in met een beetje olijf- of zonnebloemolie.


Dan neem je een kilo kipfilet, die leg je in de pan en bestrooi je met peper en zout,

Om de teriyaki saus te maken heb je een halve cup suiker nodig.

Handig he! Cup-maten! Ooit gekregen van Sandra in Canada. Maar als jij nou geen Sandra in Canada hebt dan werkt een gewoon kopje ook, he. Het gaat niet om de exacte hoeveelheid, het gaat om de verhoudingen.

Sojasaus! Ik heb tegenwoordig van die hele goedkope ondefinieerbare, want daar blijken het minste toevoegingen in te zitten. Geen suiker en kleurstoffen en zo, Gewoon soja. Dit is een indonesische, van de toko.

Wat je van ver haalt is lekker, moet je maar denken.

Echt! Kijk maar naar Ronaldo.

Een halve cup moet er in. Die giet je bij de suiker in een grote kom.

Dan, zes eetlepels azijn.

Een volle theelepel geplette gember....

.... en een theelepel knoflook.

Even door elkaar slaan met een garde, en dan giet je de hele boel over de kipfilet.

Dat hele prutje moet een uurtje op het allerlaagste vlammetje van je fornuis met het deksel op de pan, Anderhalf mag ook, twee uurtjes mogen ook, goede dingen gaan nou eenmaal  l a n g z a a m,  nee, nu niet ineens weer aan Ronaldo denken. FOCUS, mensen!


Dan ziet de kip er zo uit:

Die vis je uit de pan, en dan maak je een sausje van drie eetlepels maiszetmeel en drie eetlepels water.

Ik zou werkelijk niet weten waarom je ooit maiszetmeel over groenten zou gooien?! Wonderlijke tagline.


Hoe dan ook. Dat prutje giet je bij de saus in de pan.

En dan roer je dan even door met een garde.

 De zon brak door toen ik deze foto nam. Ik zeg, da's geen toeval, mensen.



Kijk dan toch wat een prachtige saus dat wordt.

Terwijl je de teriyaki saus even inkookt snij je de kip in grove stukken.

Die kan dan terug in de saus. Even mengen, en dan serveren met zilvervliesrijst en plakjes komkommer.

Oh echt. Dat is dus VEEL lekkerder dan Ronaldo.

Eindelijk weer!

Jaaaaaa! Eindelijk weer! Na twee weken kon ik weer een rondje, zonder pijn. Twee kilometer, het houdt allemaal niet over, maar manmanman, wat kan je dan blij zijn. Ik had het NODIG.

Dinsdag een stukje verder weer, en als dat goed gaat, lekker weer mn schema oppakken. Oh, ZALIG.

Zwemmen

'Hardlopen twee weekjes niet, maar ga wel iets low impacts doen, zoals zwemmen', zei de therapeut. Ik heb een aantal problemen met zwemmen:

1. je moet in badpak met andere mensen erbij

2. zie 1

3. zie 2



Maar goed, het niet sporten maakt me enorm onrustig en bovendien wil ik snel beter worden. Dus stond ik gisterochtend om 0700 in een kleedhokje. Jaja, zo uit mn bed, zonder ontbijt, hup, badpak aan, joggingpak erover en naar het zwembad. 40 Baantjes (1 kilometer), een heerlijk fris begin van m'n dag.

En guess what?

1. het was er best druk

2. al die andere mensen trokken ook bepaald geen volle zalen

3. zie 2.