Op veler verzoek :): repost van 05-03-2012
Gisteren kookte ik dit.
Waarna ik het naar binnen werkte.
En heel erg blij werd.
En ik ben all about het delen van blijdschap, snap je, dus ik dacht, ik doe een receptje.
Kipfilet! Ik had vijf kipfilets, eentje per persoon.
Die kruid je met zout en peper en dan leg je ze zo, zonder vettigheid, in een anti aanbakpan.
Vervolgens maak je een onscherpe foto van twee rode uien.
Die hak je dan fijn. En dan huil je om zielige zeehondjes en omdat je die ene vlek niet uit je nieuwe spijkerbroek krijgt en omdat we Hiawatha naar het songfestival sturen en, nou ja, omdat je uien staat te snijden, eigenlijk vooral.
Vervolgens neem je een pot honing, een HELE pot...
... en die giet je in een grote kom.
Sojasaus! Ik denk dat ketjap manis ook kan, maar ik doe altijd gewoon sojasaus, want dat etiket vind ik mooier.
Weloverwogen, rationele beslissingen zijn mijn specialiteit.
Er moet een half flesje sojasaus bij de honing.
Vervolgens tomatenketchup - ongeveer twee eetlepels.
Twee eetlepels olijfolie, ook nog...
.... en wat pepervlokken. Deze zijn nog uit Italie, maar je kun ze hier ook gewoon kopen. Het wordt er niet heel erg pittig van - het voegt vooral gewoon een wat diepere smaak toe.
Frank en Marleentje houden sowieso niet zo van pittig, dus ik doe het altijd rustig aan met dit soort dingen - op je bord erover strooien kan altijd nog.
Dan, last but not least, twee teentjes knoflook. Ik heb tegenwoordig kant en klare gehakte knoflook. Gaan je handen niet zo van stinken. Een volle theelepel ongeveer... behalve als je morgen jarig ben en iedereen op je werk moet zoenen.
Dan moet je deze stap overslaan.
Of juist niet, want dan ben je meteen voorgoed van dat gedoe verlost, ook.
Dit hele prutje roer je met een vork goed door elkaar.
Dan mogen de uien erbij...
... en dan giet je het mengsel over de kipfilets.
En dan zet je deze pan, met het deksel erop, op het allerkleinste vuurtje van het allerkleinste pitje dat je hebt, liefst nog met een wamteverdeler erop.
Hoe langzamer het het gaat, hoe beter het is.
Dat is overigens met veel dingen zo. Hah. ;-)
Dus. Je wacht een uur of drie, terwijl er magische dingen gebeuren in de pan op het allerkleinste vuurtje van het allerkleinste pitje.
Na drie uur is de kip helemaal gaar, zo gaar dat hij bijna uit elkaar valt, met aan de buitenkant een gecaramelliseerd laagje honing.
Dan wordt het tijd voor de saus.
Ik ben dol op gerechten met pan-sauzen. Dat je iets maakt en dan van de restjes in de pan een saus bindt zodat helemaal nergens smaak verloren gaat.
Oooooh, pansaus.... dat is waar het leven om draait. Dat, en wereldvrede.
Haal de kip uit de pan, maak een prutje van twee volle eetlepels maizena en een klein beetje water...
... en giet dat bij het honingmengsel.
Doorroeren, en even in laten koken.
Je keuken ruikt nu echt h e e r l i j k. GEEN PANIEK!
Dit is volkomen normaal.
Ondertussen trek je de kip uit elkaar met twee vorken.
De kip kan dan terug in de saus.
En dat eet je dan.
Over stomende basmatirijst.
Goed heet, met wat extra pepervlokken erover gestrooid.
En met een handje pijnboompitjes erover.
Gezond, vrijwel vetvrij, en gemaakt van alleen maar pure ingredienten (afgezien van dat kleine beetje ketchup).
We hadden er rauwkost bij van komkommer en sugarsnaps. Hmmmmmmmm.
Oh en wat ik ook nog wou zeggen -
hmmmmmmmmmmmmmm.
Gisteren kookte ik dit.
Waarna ik het naar binnen werkte.
En heel erg blij werd.
En ik ben all about het delen van blijdschap, snap je, dus ik dacht, ik doe een receptje.
Kipfilet! Ik had vijf kipfilets, eentje per persoon.
Die kruid je met zout en peper en dan leg je ze zo, zonder vettigheid, in een anti aanbakpan.
Vervolgens maak je een onscherpe foto van twee rode uien.
Die hak je dan fijn. En dan huil je om zielige zeehondjes en omdat je die ene vlek niet uit je nieuwe spijkerbroek krijgt en omdat we Hiawatha naar het songfestival sturen en, nou ja, omdat je uien staat te snijden, eigenlijk vooral.
Vervolgens neem je een pot honing, een HELE pot...
... en die giet je in een grote kom.
Sojasaus! Ik denk dat ketjap manis ook kan, maar ik doe altijd gewoon sojasaus, want dat etiket vind ik mooier.
Weloverwogen, rationele beslissingen zijn mijn specialiteit.
Er moet een half flesje sojasaus bij de honing.
Vervolgens tomatenketchup - ongeveer twee eetlepels.
Twee eetlepels olijfolie, ook nog...
.... en wat pepervlokken. Deze zijn nog uit Italie, maar je kun ze hier ook gewoon kopen. Het wordt er niet heel erg pittig van - het voegt vooral gewoon een wat diepere smaak toe.
Frank en Marleentje houden sowieso niet zo van pittig, dus ik doe het altijd rustig aan met dit soort dingen - op je bord erover strooien kan altijd nog.
Dan, last but not least, twee teentjes knoflook. Ik heb tegenwoordig kant en klare gehakte knoflook. Gaan je handen niet zo van stinken. Een volle theelepel ongeveer... behalve als je morgen jarig ben en iedereen op je werk moet zoenen.
Dan moet je deze stap overslaan.
Of juist niet, want dan ben je meteen voorgoed van dat gedoe verlost, ook.
Dit hele prutje roer je met een vork goed door elkaar.
Dan mogen de uien erbij...
... en dan giet je het mengsel over de kipfilets.
En dan zet je deze pan, met het deksel erop, op het allerkleinste vuurtje van het allerkleinste pitje dat je hebt, liefst nog met een wamteverdeler erop.
Hoe langzamer het het gaat, hoe beter het is.
Dat is overigens met veel dingen zo. Hah. ;-)
Dus. Je wacht een uur of drie, terwijl er magische dingen gebeuren in de pan op het allerkleinste vuurtje van het allerkleinste pitje.
Na drie uur is de kip helemaal gaar, zo gaar dat hij bijna uit elkaar valt, met aan de buitenkant een gecaramelliseerd laagje honing.
Dan wordt het tijd voor de saus.
Ik ben dol op gerechten met pan-sauzen. Dat je iets maakt en dan van de restjes in de pan een saus bindt zodat helemaal nergens smaak verloren gaat.
Oooooh, pansaus.... dat is waar het leven om draait. Dat, en wereldvrede.
Haal de kip uit de pan, maak een prutje van twee volle eetlepels maizena en een klein beetje water...
... en giet dat bij het honingmengsel.
Doorroeren, en even in laten koken.
Je keuken ruikt nu echt h e e r l i j k. GEEN PANIEK!
Dit is volkomen normaal.
Ondertussen trek je de kip uit elkaar met twee vorken.
De kip kan dan terug in de saus.
En dat eet je dan.
Over stomende basmatirijst.
Goed heet, met wat extra pepervlokken erover gestrooid.
En met een handje pijnboompitjes erover.
Gezond, vrijwel vetvrij, en gemaakt van alleen maar pure ingredienten (afgezien van dat kleine beetje ketchup).
We hadden er rauwkost bij van komkommer en sugarsnaps. Hmmmmmmmm.
Oh en wat ik ook nog wou zeggen -
hmmmmmmmmmmmmmm.
OOOWWWW, wat ziet dat er heerlijk uit!!! Hoera voor de voorjaarsvakantie, dit ga ik zeker proberen. Dank je wel! Groeten van Jeannet
BeantwoordenVerwijderenDit is zoooooo lekker. Heb het recept toendertijd gelijk uitgeprint en vooral geprobeerd :-) Aanrader!!!!
BeantwoordenVerwijderenJapanse sojasaus is zout. Indonesische Ketjap Manis is zoet.
BeantwoordenVerwijderenKetjap Asin is de zoute variant.
(ik denk overigens dat Manis ook wel kan, maar dat het dan het zoutige mist wat de japanse soja geeft)
Mijn dank is groot (en die van de rest ook)!
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet wat ik waardevoller vond, het recept of het lachen. Ik denk het lachen, ik ben toch niet zo gek op kip.
BeantwoordenVerwijderenWat goed! Ik maak 'm vaak en dat zonder recept, nog van het ooit op 'stukje bij beetje'gelezen te hebben. Ik maak 'm dan ook zonder maizena en met gember er nog in en een scheutje limoensap en cashewnoten en bosuitjes er overheen.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me ook een prima recept voor in de slowcooker.
BeantwoordenVerwijderenHier al getest en goedgekeurd!
BeantwoordenVerwijderenHier ga ik NU mijn man voor wakker maken....of nee, toch maar niet, de man is ziekjes.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik ga m uitprinten en nog een keer lezen, want je maakte me wel ontzettend aan het lachen na een dag vol stomme ingredienten!
Heb hem ook nog van je vorige blog. Hmmmmmmm, zo lekker! Ook heerlijk als ik het maak in de slowcooker!
BeantwoordenVerwijderenOooo dit heb ik gemist! ~ jouw manier van een recept beschrijven. Daar smul ik misschien nog wel meer van dan van de kip zelf. Lekker vanavond jouw blogs lezen, leuk mens. Francine-spiratie maakt het leven leuker :)
BeantwoordenVerwijderen