De training die vandaag op de planning stond had eigenlijk gister al gemoeten. Ik besteedde de eerste helft van de ochtend aan het verzinnen van redenen om niet te gaan.
Moeie benen.
Weinig geslapen.
Eigenlijk te druk vandaag.
Straks gaat het misschien regenen.
Niet de goede rensokken in mn la.
Oh wacht, de kinderen zijn wakker, eerst even ontbijt maken.
Maar ik wist ook wel dat de echte reden lag in het lusteloze gevoel dat was achtergebleven na de rottige dag die ik gisteren had.
Ik ging, uiteraard, toch. Na 1 km kwamen de tranen, over alles waar ik zo verdrietig over was. Na drie km waren ze weer weg. Na vijf km kon ik weer relativeren.
Na zes km kwam ik als herboren thuis.
6,63km | 7'13
Dat is dus de reden voor mij om te lopen voorzover mijn bouwval daar medewerking aan wil verlenen; heerlijk al die chaos en gedachtenspinsels uit mijn bovenkamer onderweg (of op de loopband) lozen :)
BeantwoordenVerwijderen