Dan maak je maar zin

'Oh, ik lig helemaal niet lekker onder mijn warme flanellen dekbed! En het is kwart voor half donker en iedereen slaapt nog! Weet je wat, ik heb echt zin in om NU een uurtje te gaan hardlopen!' 

~ Niemand, nooit, nergens.

Nee, natuurlijk had ik geen zin, vanochtend vroeg.

Maar 'zin' is niet aan de orde. Dan maak je maar zin. 

Het doen van dingen waar je geen zin in hebt is een deel van het volwassen leven. Ik heb doorgaans ook geen zin om in de file te staan. Maar ik wil wel graag een maandelijks inkomen. 

Ik heb ook vrijwel nooit zin om de afwasmachine in te ruimen. Maar ik wil wel graag een schone kom uit te kast kunnen pakken, als ik een havermoutje ga maken. 

En echt he, ik heb haat aan tandenpoetsen. Haaaaaaat. Maar ik wil wel graag tanden. Ik vind tanden echt woest handig. 

Je doet dingen gewoon, want ergens toen je opgroeide heb je geleerd dat Verantwoordelijk Volwassen Gedrag inhoudt dat je kleine dingen waar je geen zin in hebt gewoon doet zonder er vragen bij te stellen, omdat ze leiden tot grote dingen die je belangrijk vindt in het leven.

  

Zo is het soms ook met sporten (oh, en met eten: nee, een plakje komkommer is niet lekkerder dan een beschuitje met nutella  en iedereen die vindt van wel moet zich serieus laten nakijken. Maar altijd en overal in de weg gezeten worden door je eigen lijf - DAT is pas afzien). 

Al met al stond ik dus vanochtend om even voor zessen buiten.

De tegenzin duurde overigens maar heel even. Na een kilometer was ik warm, na 9 kilometer was ik zoals altijd weer oprecht blij dat ik mezelf anderhalf uur eerder bruut uit bed had geschopt. 

 Hardlopen | 9.00km | 7'28