Have your cake and eat it, too

In een schaaltje:

1 ei
1 halve banaan, geprakt
1 perzik in kleine stukjes
3 grote eetlepels havermout
beetje kaneel

roeren roeren roeren

2,5 min in de magnetron:

Taart als ontbijt!


Perzik/banaan/havermout ontbijttaartje: 250 cal
Eiwit:               11 gram
Koolhydraten: 35 gram
Vet:                  8 gram

Daar was ik weer

Niet meer mezelf, na het griepje van twee weken terug. Ik mailde zelfs de trainer: 'ik wil zo graag zin hebben in hardlopen, maar mn tanden poetsen voelt al als een opgave'.


Er ging een week voorbij, en ik liep niet. Voor het eerst in 4 jaar. Ik sliep alleen maar, als ik niet werkte. Ik beloofde de trainer dat ik snel bloed zou laten prikken, mocht ik niet opknappen. 'Je ogen stralen niet zoals gewoonlijk', zei hij.
Gelukkig ging het niet uit mijn systeem. Never give up on something you can't go 2 days without thinking about las ik laatst ergens. Ik denk gelukkig iedere dag aan hardlopen. Meerdere keren.

Vandaag was de eerste dag dat ik me weer enigszins mezelf voelde, en ik wilde naar buiten. Naar buiten! Lekker RENNEN! Ik deed 6km, in striemende regen en harde wind, en voelde me gewoon UiTgElAtEn.
Blij. Vrij! 

Na zes km trilden mijn benen van de inspanning (na 6 kilometertjes, mijn hemel), en was ik niet meer uitgelaten maar gewoon moe. Maar goed, gedaan is gedaan he!. Ik ben er weer!

Een beetje :)

Hardlopen | 6km | 7'20

Militaire zone

Zo was de Brusselse straat waar ons kantoor stond, gisteren:

Terreurdreigingsniveau 3. Militairen op de stoep. Canine units op het station.

Ik voelde me er niet bepaald veiliger van.


Tempoloop | 6,3km | 6'58 

Vilvoorde

Voor een twee dagen durende vergadering was ik in Vilvoorde, terwijl thuis de anderen het buikgriepje kregen dat mij een week bij mijn hardloopschoenen weg hield.

Eindelijk weer. ' Zes uur 's ochtends, regen, wind, een onbekende omgeving, nog lelijk ook - een idustrieterrein langs een snelweg. Maar NIKS van dat kreeg de grijns van mijn gezicht.

Hier was ik echt aan toe.


Hardlopen | 6km | 7'07

meh

Al een week niet meer gesport. Vorige week maandag fietste ik van werk naar huis, in de stromende regen, maar daarna had ik een woest drukke werkweek en werd ik ziek.

Hoe is het toch mogelijk dat dat altijd samenvalt?

Je zou bijna denken dat als je teveel van jezelf vergt en een paar dagen slecht slaapt, je weerstand naar een nulpunt zakt en latente virusjes ineens de kans krijgen je knock out te slaan.


Oh wacht :)

Hoe een runners high eruit ziet

Hardlopen | 10,17km | 7'17 
Foto genomen door Peter in recreatiegebied Spaarnwoude

M'n meisje

Ze is elf, en en ze is gelukkig zon kind dat de hele dag ondersteboven en acterstevoren door de buurt tuimelt. Ze rent, spring, staat op haar handen, bouwt hutten en speelt trefbal op het plein. Ze fietst, ze springt touwtje en in het weekend zit ze op een paard.

 In de komende jaren gaat ze besluiten wie ze is en waar ze bij wil horen. Ze gaat bedenken waar ze voor staat en hoe haar leven eruit moet zien. Ik hoop zo heel er dat sport daar een plaats in vindt. Niet omdat ze zich druk maakt over een 'bikini-lijf.' Oh, alsjeblieft, ik hoop dat ze niet in die val loopt. Kind, voor een bikini-lijf:

1 doe een bikini aan je lijf,
2 klaar.
Wat de rest van de wereld ervan vindt, FUCK DAT.

Man man man, met de energie die ik tussen mijn 14e en mijn 39e verspild heb aan dat soort onzin had ik die hele marathon al jaren eerder kunnen lopen.
Keuzes, keuzes.


Ik wil zo graag dat ze blijft sporten omdat bewegen heel erg leuk is. En ook:


- Fysieke kracht betekent onafhankelijkheid. Het is handig om je een zware koffer de trap op te kunnen tillen als de rolstrap op het station het niet doet, om een schop te kunnen uitdelen als het nodig is, of iemand die je achterna zit eruit te kunnen rennen. Het is prettig om sterk te zijn. Het vergroot je zelfvertrouwen.


- Het gaat er niet om hoe oud je wordt, maar hoe je oud wordt. 
Oud worden we allemaal, en dood gaan we ook allemaal ergens aan. Dat is niet iets wat je voorkomt door te sporten. Maar je beinvloedt wel de manier waarop. Hoe wil je oud worden?

Zo, of zo?



- Fit zijn heeft een voorbeeldfunctie. Iedereen heeft een collega of een dochter of een buurmeisje of een leerling of een vriendin of een nichtje. Wie weet wie je beinvloedt, en wat voor verschil je levensstijl maakt in die van een ander.


- Van gezonde dingen komen gezonde dingen.Als je sport, ga je vanzelf beter eten, meer slapen, meer zorgen voor mentale en fysieke rust. Ergens moet die kettingreactie beginnen.


- Endorfinen zijn fijn. De high die je krijgt van flink sporten helpt je je hoofd op orde te krijgen.
Dat, en je komt af en toe zo stoned terug dat je schrikt van je eigen hoge piepstemmetje als iemand vraagt hoe je loopje ging en je zegt: 'ja GoOooOOeeeEEED'.
Allemaal voor de prijs van een paar hardloopschoenen per half jaar. Er zijn duurdere manieren. Hah.


- Discipline brengt je ver. Marathonlopers, bodybuilders, crossfitters en bergbeklimmers hebben vaak een streepje voor op de banenmarkt, vanwege de toewijding en het lange termijndenken dat gepaard gaat met hun sport.
En, van sporten leer je doorzetten en plannen en over teleurstellingen heen kijken. Dat helpt je bij alles in het leven.


- Fit zijn opent deuren. Nee, letterlijk. De deur naar buiten.
Je ziet de wereld anders op een fiets of met je hardloopschoenen aan dan vanuit de auto. Je ziet details die je anders ontgaan zouden zijn, ontmoet mensen die anders niet op je weg waren gekomen. Je ruikt modder en plukt beestjes uit je haar, voelt regen op je gezicht en zonlicht op je huid.

En, dat, dat zijn de momenten waarop je leeft.

Hardlopen |4km | 6'58 | met m'n meisje

Nog een boscrossje, soort van

Na een lange vergadering in Sittard nam ik onderweg een min of meer willekeurige afslag. Als ik naar huis rij en na vier uur file en koffie en nieuwsradio thuiskom, in het donker en een beetje gaar van de dag die al om 0500 begon, dan ga ik natuurlijk nooit meer trainen.
Ik ken mezelf.
Ik moet mijn luiheid voor blijven.


Dus. Maarheeze', stond er op de borden en er was bos naast de snelweg, dus hoe naar kan het daar zijn, dan.
Ik kleedde me om op een carpoolplaats en werd terwijl ik in mn ondergoed op mijn autostoel zat, wiebelend met mijn benen om in mijn tight te komen, gewoon weer niet gearresteerd, de dag was dus bij voorbaat al succesvol, en toen ging ik op pad.
Ik liep naar een dorp dat Soerendonk heette. Daar vond ik een afslag het bos in, maar ik wist niet zeker of ik dan op een autoweg terecht zou komen, dus ik vroeg dat aan een mevrouw die blaadjes van haar stoep stond te vegen.

In het bos.
In de herfst.

Maar goed, ik ren over straat terwijl ik niks gejat heb, geen bus hoef te halen en niet achtervolgd word door grote boze rottweilers, dus ik heb ook weer niet echt recht van spreken over nutteloze bezigheden.

Ze wist niet goed wat ik bedoelde. Toen ik vroeg of de afslag naar rechts echt een bospad was en niet een geasfalteerde weg met autos, bleef ze me de weg wijzen naar de bebouwde kom en naar een sportvereniging in de buurt :-)
 
Ik deed een interval van 7km (5'30 D2, 2' D3), en het viel me niet mee. Ik was te warm gekleed in mijn fleece longsleeve (het was 19 graden - wat de..?), de ondergrond was anders dan ik gewend ben en ik moest af en toe even stoppen om te kijken of ik de goede kant nog opging.

Maar gedaan is gedaan. En wat was het er prachtig - gelukkig was ik, ondanks de goede bedoelingen van de mevrouw met de bezem, weer precies genoeg verdwaald om m'n hoofd leeg te maken.


Hardlopen | 7,24km | 7'16

Op naar kantoor

M'n rugzak.
Met daarin mijn laptop, mijn lader, mijn portemonnee, een broek, een shirt, schone lingerie, make up en een bak overgebleven vega zuurkoolstamppot voor lunch.

Ja, schone lingerie.
Omdat ik ZWEET, mensen.  Z w e e t .

Wat dachten jullie dan.

Fietsen | 54.9 km | 22km/u

Maple Leaf Cross

'Zoek maar wat wedstrijdjes op korte afstanden, nog voor het eind van het jaar', zei de coach. 'Mag ook een cross zijn', kwam er achteraan.


Een.... cross? Zo'n ding met blubber en heuvels? Ik keek nog een keer naar mijn scherm, maar het stond er nog steeds.  

Mag ook een cross zijn.

Grappenmaker.
Daar ging ik dus mooi niet aan beginnen. Ik doe niet aan zand en bladeren. Straks struikel ik nog over een boomwortel of zo. Asfalt is nou eenmaal veel meer mijn ding. Ik ga toch niet tussen allemaal van die trail-figuren staan met mijn fietspad-kadaver. Straks regent het nog. Dan moet je onder de modder terug in de auto. Bovendien, crossen hebben vast ook heuvels en als ik nou ergens de ziekte aan heb, is het wel aan klimmen. En wat nou als er water is? Of een hekl? Er zijn wel grenzen natuurlijk. Alles goed en wel, maar ik ging dus hoe dan ook niet meedoen aan een cross.


Lang verhaal kort: gisteren stond ik aan de start bij de Maple Leaf Cross in Hilversum.

Mn kleine liefje was meegegaan om te supporteren.

We moesten mijn start nummer nog ophgalen, maar we waren vroeg genoeg voor dat EN voor een rondje dixies.

Altijd weer pret.



Het was een fantastisch mooie omgeving, en ook wel een echt perfecte dag. Prachtige bossen, vallende bladeren, stralende zon aan de hemel.

We liepen een klein stukje van het parcours, en we spraken af dat Leentje bij de start zou staan en dan, als ik weg was,terug zou lopen naar de finish om daar op me te wachten.

Het startvak was een mix van allerlei mensen. Jong oud, hele gezinnen stonden er. De afstanden waren dan ook heel toegankelijk. Een cross blijkt een kort uitgezet parcours te zijn dat je dan aantal keren rond loopt.

Dat wisten jullie natuurlijk al, maar jullie vertellen mij nooit wat.

 

Anyway, het rondje hier was 2,5 km, en  je kunt dus 1 keer rond, dat was mijn plan, maar ook 2 of 3 of 4. Iedereen die redelijk fit is kan het dus, bedoel ik te zeggen, en dat zag je aan het startvak ook.

Ik kreeg nog wat fijne adviezen van mensen om me heen: Is dit je eerste cross? Oh leuk! Til je voeten goed op, overal zijn boomwortels, kijk waar je loopt, anders ga je vallen. 

Jatopdankjewel. Prima tegen de zenuwen, dit.


Toen was het 14 over 12, nog een minuutje tot het startschot, dus ik gaf m'n meidje een knuffel en zette mijn runkeeper aan.

En daar gingen we!
De eerste kilometer was een smal bospad. Daarna gingen we over een golfbaan-achtig grasveld, met wat kuilen en wat zand, daarna weer het bos in, een brug, een scherpe bocht en toen ineens kwam er een b!tch van een heuvel. Zo'n hele steile, met een helling van mul zand.

Ik rende alsof het uit de mode raakte, dat kan als je maar 2,5 km hoeft en jezelf dus niet hoeft te sparen, maar op die helling stond ik voor mijn gevoel bijna stil. Mijn hemel, wat heb ik de pest aan klimmen wat een fantastische uitdaging nou toch weer. 
Naar beneden was bijna nog enger. Het midden vinden tussen gecontroleer afdalen terwijl je oplet waar je je voeten neerzet, en in volle vaart naar beneden denderen om maar zoveel mogelijk tempo terug te winnen.

Ik kwam zonder kleerscheuren naar beneden. Een bospas weer, een brug, een stuk bagger dat door het mooie weer godzijdank droog stond, en toen weer een heuvel. Een iets lagere dit keer, maar met in de afdaling een sprongetje; een soort van traptrede die je naar beneden moest springen.

Ik wist dat dus niet he.
Ik loop nooit in heuvelbossen.
Het is dat ik de mensen voor me naar beneden zag stappen, anders was ik zo ter aarde gestort.

Jullie vertellen me ook nooit wat :-p


Ik zweette alsof ik er 8 kilometer op had zitten, en toen ineens zag ik na de bocht de finish alweer. Eigenlijk wilde ik nog een rondje, maar Marleen stond er te wachten. Dus ik bleef bij het plan en gaf nog even gas tot de finish.

Turns out, ik finishte in 16 minuten en 45 seconden  over 2,5 km, gewoon als 13e. Dertiende! Ok, van de slechts 31 mensen maar die de 2,5 km deden,  maar toch, ik was heel erg niet de laatste. Ook wel eens leuk :-)

Dus. Volgend jaar loop ik hem zeker weer. Maar dan 3 rondjes. :)