Na een lange vergadering in Sittard nam ik onderweg een min of meer willekeurige afslag. Als ik naar huis rij en na vier uur file en koffie en nieuwsradio thuiskom, in het donker en een beetje gaar van de dag die al om 0500 begon, dan ga ik natuurlijk nooit meer trainen.
Ik ken mezelf.
Ik moet mijn luiheid voor blijven.
Dus. Maarheeze', stond er op de borden en er was bos naast de snelweg, dus hoe naar kan het daar zijn, dan.
Ik kleedde me om op een carpoolplaats en werd terwijl ik in mn ondergoed op mijn autostoel zat, wiebelend met mijn benen om in mijn tight te komen, gewoon weer niet gearresteerd, de dag was dus bij voorbaat al succesvol, en toen ging ik op pad.
Ik liep naar een dorp dat Soerendonk heette. Daar vond ik een afslag het bos in, maar ik wist niet zeker of ik dan op een autoweg terecht zou komen, dus ik vroeg dat aan een mevrouw die blaadjes van haar stoep stond te vegen.
In het bos.
In de herfst.
Maar goed, ik ren over straat terwijl ik niks gejat heb, geen bus hoef te halen en niet achtervolgd word door grote boze rottweilers, dus ik heb ook weer niet echt recht van spreken over nutteloze bezigheden.
Ze wist niet goed wat ik bedoelde. Toen ik vroeg of de afslag naar rechts echt een bospad was en niet een geasfalteerde weg met autos, bleef ze me de weg wijzen naar de bebouwde kom en naar een sportvereniging in de buurt :-)
Ik deed een interval van 7km (5'30 D2, 2' D3), en het viel me niet mee. Ik was te warm gekleed in mijn fleece longsleeve (het was 19 graden - wat de..?), de ondergrond was anders dan ik gewend ben en ik moest af en toe even stoppen om te kijken of ik de goede kant nog opging.
Maar gedaan is gedaan. En wat was het er prachtig - gelukkig was ik, ondanks de goede bedoelingen van de mevrouw met de bezem, weer precies genoeg verdwaald om m'n hoofd leeg te maken.
Hardlopen | 7,24km | 7'16
Geen opmerkingen:
Een reactie posten