Maple Leaf Cross

'Zoek maar wat wedstrijdjes op korte afstanden, nog voor het eind van het jaar', zei de coach. 'Mag ook een cross zijn', kwam er achteraan.


Een.... cross? Zo'n ding met blubber en heuvels? Ik keek nog een keer naar mijn scherm, maar het stond er nog steeds.  

Mag ook een cross zijn.

Grappenmaker.
Daar ging ik dus mooi niet aan beginnen. Ik doe niet aan zand en bladeren. Straks struikel ik nog over een boomwortel of zo. Asfalt is nou eenmaal veel meer mijn ding. Ik ga toch niet tussen allemaal van die trail-figuren staan met mijn fietspad-kadaver. Straks regent het nog. Dan moet je onder de modder terug in de auto. Bovendien, crossen hebben vast ook heuvels en als ik nou ergens de ziekte aan heb, is het wel aan klimmen. En wat nou als er water is? Of een hekl? Er zijn wel grenzen natuurlijk. Alles goed en wel, maar ik ging dus hoe dan ook niet meedoen aan een cross.


Lang verhaal kort: gisteren stond ik aan de start bij de Maple Leaf Cross in Hilversum.

Mn kleine liefje was meegegaan om te supporteren.

We moesten mijn start nummer nog ophgalen, maar we waren vroeg genoeg voor dat EN voor een rondje dixies.

Altijd weer pret.



Het was een fantastisch mooie omgeving, en ook wel een echt perfecte dag. Prachtige bossen, vallende bladeren, stralende zon aan de hemel.

We liepen een klein stukje van het parcours, en we spraken af dat Leentje bij de start zou staan en dan, als ik weg was,terug zou lopen naar de finish om daar op me te wachten.

Het startvak was een mix van allerlei mensen. Jong oud, hele gezinnen stonden er. De afstanden waren dan ook heel toegankelijk. Een cross blijkt een kort uitgezet parcours te zijn dat je dan aantal keren rond loopt.

Dat wisten jullie natuurlijk al, maar jullie vertellen mij nooit wat.

 

Anyway, het rondje hier was 2,5 km, en  je kunt dus 1 keer rond, dat was mijn plan, maar ook 2 of 3 of 4. Iedereen die redelijk fit is kan het dus, bedoel ik te zeggen, en dat zag je aan het startvak ook.

Ik kreeg nog wat fijne adviezen van mensen om me heen: Is dit je eerste cross? Oh leuk! Til je voeten goed op, overal zijn boomwortels, kijk waar je loopt, anders ga je vallen. 

Jatopdankjewel. Prima tegen de zenuwen, dit.


Toen was het 14 over 12, nog een minuutje tot het startschot, dus ik gaf m'n meidje een knuffel en zette mijn runkeeper aan.

En daar gingen we!
De eerste kilometer was een smal bospad. Daarna gingen we over een golfbaan-achtig grasveld, met wat kuilen en wat zand, daarna weer het bos in, een brug, een scherpe bocht en toen ineens kwam er een b!tch van een heuvel. Zo'n hele steile, met een helling van mul zand.

Ik rende alsof het uit de mode raakte, dat kan als je maar 2,5 km hoeft en jezelf dus niet hoeft te sparen, maar op die helling stond ik voor mijn gevoel bijna stil. Mijn hemel, wat heb ik de pest aan klimmen wat een fantastische uitdaging nou toch weer. 
Naar beneden was bijna nog enger. Het midden vinden tussen gecontroleer afdalen terwijl je oplet waar je je voeten neerzet, en in volle vaart naar beneden denderen om maar zoveel mogelijk tempo terug te winnen.

Ik kwam zonder kleerscheuren naar beneden. Een bospas weer, een brug, een stuk bagger dat door het mooie weer godzijdank droog stond, en toen weer een heuvel. Een iets lagere dit keer, maar met in de afdaling een sprongetje; een soort van traptrede die je naar beneden moest springen.

Ik wist dat dus niet he.
Ik loop nooit in heuvelbossen.
Het is dat ik de mensen voor me naar beneden zag stappen, anders was ik zo ter aarde gestort.

Jullie vertellen me ook nooit wat :-p


Ik zweette alsof ik er 8 kilometer op had zitten, en toen ineens zag ik na de bocht de finish alweer. Eigenlijk wilde ik nog een rondje, maar Marleen stond er te wachten. Dus ik bleef bij het plan en gaf nog even gas tot de finish.

Turns out, ik finishte in 16 minuten en 45 seconden  over 2,5 km, gewoon als 13e. Dertiende! Ok, van de slechts 31 mensen maar die de 2,5 km deden,  maar toch, ik was heel erg niet de laatste. Ook wel eens leuk :-)

Dus. Volgend jaar loop ik hem zeker weer. Maar dan 3 rondjes. :)