Motivatie

Af en toe heb ik echt zo'n schijthekel aan lopen. 

Het is dat ik een nog veel schijtere hekel heb aan niet lopen. Anders was ik gisteren echt niet gegaan.

Het werden 9 stomme kilometers, met zware benen en een zeurende pijn in mn enkel.

 Maar eenmaal thuis was ik trots op mezelf.


 Gelukkig komt ditsoort tegenzin niet heel vaak voor. Iedereen is anders, en ook al ben ik een kei in het uitstellen van de vaatwasser uitruimen, mn tanden flossen, de telefoon opnemen, maandrapportages schrijven en wasgoed in kasten leggen - bij mij gaat hardlopen uiteindelijk altijd wel door. OOK als geen enkele cel in mijn hele kadaver zin heeft om naar buiten te gaan.

Dat is het verschil tussen ergens zin in hebben en ergens gemotiveerd voor zijn. Gemotiveerd ben je ondanks dat je geen zin hebt.
Ik weet niet precies waar motivatie vandaan komt. Je wordt niet zomar gemotiveerd. Je bent het of je bent het niet, en als je het niet bent praat je het jezelf niet makkelijk aan. Maar, dat is nog steeds niet echt een excuus. Hoe meer je ophoudt met denken over gemotiveerd zijn (en/of zin hebben) en gewoon gaat, hoe succesvoller je je voelt. Hoe succesvoller je je voelt, hoe meer resultaten je boekt. Hoe meer resultaat je ziet, hoe meer motivatie je voelt.

Althans, zo werkt het voor mij.

Soms creeer je in het leven je gevoelens zelf door middel van je daden, en niet andersom.
Dus: Hou op met zoeken naar, of wachten op, interne motivatie. Doe het gewoon. Dan komt je motivatie vanzelf.




Hardlopen | 9,1 vreselijke kilometers, maar daardoor toch weer zin in mn volgende training