Eigenlijk had ik gewoon GEEN tijd. Geen. Vandaag ging ik een dagje weg met m'n jongste zoon. Dat maakt de enige beschikbare tijd weer 6 uur 's ochtends, maar ik moet en zal drie keer hardlopen deze week en meer kilometers maken dan vorige week. Ik heb mn oude motivatie weer terug, en overslaan is geen optie.
Zes uur 's ochtends op zaterdag dus, en het is guur buiten. Er staat een harde wind. Ik voel de richting terwijl ik mn eerste kilometer loop en realiseer me dat ik hem ongeveer 70% van de tijd tegen ga hebben. Even overweeg ik mijn rondje korter te maken. Het waait, en ik heb het koud. Runkeeper kapt er ook nog eens mee, en blijft een paar honderd meter lang hangen op 1,69 km.
Maar ik wil niet opgeven. Ik wil terug in mn oude vorm komen, dus ik zet mijn tanden in de tegenwind en doe gewoon wat ik moet doen.
7Km later kom ik uitgewaaid thuis. prachtige wolkenluchten gezien. Hard gewerkt. Doordrenkt van het zweet.
Eenmaal thuis maak ik een steving ontbijt voor mezelf. Een volkorenboterham, besmeerd met geprakt avocado en belegd met een gebakken ei en wat chilisaus, en een handje druiven.
Daar kom ik van bij. En ik bedenk me dat ik, zoals altijd, weer geen moment spijt heb dat ik ben gegaan.
Oh, kanjer! En wat eet je lekker! Ik ren 3 keer 5 km, maar vind t elke keer nog pittig, maar nooit spijt dat ik geweest ben! Alleen afvallen is nog een dingetje. Zou wel mogen, maar lukt me niet. Terwijl ik echt niet veel eet! Ik hoop dat je daar nog es over wilt schrijven. Leuke dag gehad met je zoon? Oh, wat was dat altijd een leuk joch op je blogs! Kan niet anders of hij is nig steeds leuk :)
BeantwoordenVerwijderen