St Pauls' Cathedral. Mooi he. Vanaf daar nam ik de Millennium Bridge over de Thames. Die gaat tusen de Bank Side en de City. Ik moest wel echt even stoppen, want in de verte was dit:
De zon probeerde wanhopig door het wolkendek te breken en drenkte de stad in honingkleurig licht.
Van Millennium Bridge sloeg ik linksaf naar Southwark Bridge.
Via die brug ging ik terug naar de overkant. Toen via Queen Street weer terug naar Fleet Place en Farringdon road, alwaar ik op mn bek ging over de uitstekende poot van een op straat geplaatst hek.
'Danger', stond erop. Joh, je meent t.
Weet je wat echt sneu is? Als je die gemene 'SMAK' hoort als je valt en hoopt dat het je been is en niet je telefoon.
Ik geef het toe. Ik ben vreselijk.
Anyway, een schaaf op mn knie en niet op mn telefoon *grijns*, en verder maar weer, nog twee kilometertjes tot het hotel. Eenmaal terug in het hotel had ik niet heel veel zin in ontbijt, eigenijk, dus ik greep een sinaasappel van het buffet en een yoghurtje voor in mn tas voor later die middag, en ging onder de douche.
Met als gevolg dat ik VERGING van de honger toen het eindelijk lunchtijd was, dat was om half twee Londense tijd, dus half drie mijn tijd, wie verzint dit soort ongelogelijke misstanden, en dus bij de eerste de beste eettent op de hoek wat lekkers haalde.
Dat kan nogal goed, daar. Werkelijk overal zijn winkel vol lekker biologisch vegetarisch gezond eten. Een paradijs, echt waar. Dit was bloemkool/zoete aardappel curry met salade en driegranenrijst (die zat er onder verstopt). Vijf euro.
En dit was mn toetje:
Kokosmelk-chia-pudding met citroenpuree en munt.
Hmmmmmm.
En ik maar denken dat je beter zou weten. Eet en drink na een inspanning zo snel mogelijk wat. Is het beste voor je herstel.
BeantwoordenVerwijderenIk weet t coach, ik weet t. Strafkilometertje verdiend :)
Verwijderen