Voor het eerst fietste ik naar huis van mijn nieuwe werk (Peter had mn fiets naar kantoor gefietst en de auto mee terug genomen; na een hele winter niet echt fietsen leek meteen heen en terug wat veel van het goede).
Het is een uitdagend ritje. Langs de Arena, door de Watergraafsmeer naar Schellingwoude. En dan over de Schellingwouderbrug, die nu ineens op mijn werk-fiets-route blijkt te liggen.
Zooooo vaak he. Zo vaak heb ik geheuveld op die brug. En als ik dan klaar was dacht ik, hah, ik heb je er mooi weer onder gekregen, jij venijnige etterbak.
Daar moet ik best wel een beetje aan denken toen ik gisteren met volle tegenwind in mn laatste versnelling met zere kuiten omhoog ploeterde.
Een gevalletje wie-het-laatst-lacht.
Stoer hoor!
BeantwoordenVerwijderen