Als ik toen niet een andere weg was ingeslagen...

... had er nog steeds altijd wel een kommetje met chocoladerozijntjes of pindarotjes of M&M's op tafel gestaan, 'voor de gezelligheid'. Oh, ik mis M&M's.


... had ik nooit geweten waartoe ik, mentaal en fysiek, in staat was.


... had ik nooit geleerd hoe het is om jezelf te wijden aan een lange termijn doel, en was de discipline die je jezelf daarbij aanleert nooit doorgesijpeld in vrijwel alle andere aspecten van mijn leven.


... was ik nu waarschijnlijk langzaamaan richting de 145kg gegaan.



...zou ik in een vliegtuig nu waarschijnlijk een verlengstuk voor mijn gordel moeten vragen, of, afhankelijk van de luchtvaarmaatschappij, moeten betalen voor een tweede stoel.


... had ik nooit gevoeld hoe leuk het is om gewoon de kleren te kopen die je mooi vindt, in een willekeurige winkel.


...was ik warschijnlijk nooit van baan veranderd. Omdat ik niet overtuigd was van mijn eigen capaciteiten, omdat ikniet gewend was buiten mijn comfortzone te treden, en omdat mensen met morbide obesitas sowieso minder kans hebben om aangenomen te worden. Het straalt nou eenmaal geen doorzettingsvermogen en self-contol uit.


... had ik nog steeds volgehouden dat ik 'gewoon kerngezond was', diep van binnen heus wel wetend dat dat niet meer lang zo zou blijven.


... had ik nu waarschijnlijk een vroeg stadium van diabetes.


...was ik dus waarschijnlijk niet heel oud geworden.


... had ik nog steeds triomfantelijk 'beauty comes in all shapes and sizes' en 'echte vrouwen hebben rondingen' plaatjes geliked, en deed ik dan net alsof er niet een verschil was tussen rondingen en dikke lagen vet.

...had ik nooit geweten hoe eng, en hoe ongelofelijk bevrijdend, het is om je grenzen te verleggen.


...waren er waarschijnlijk dagen geweest dat ik niet meer dan 500 stappen zetten (van huis naar auto, van auto naar bureaustoel, en weer terug, en dan nog af en toe naar de printer, de wc of de keuken). En ik had me helemaal niet gerealiseerd hoe abnormaal dat was.


...zou ik nog steeds heel vaak twijfelen aan mezelf als ik voor een nieuwe uitdaging stond, omdat ik er altijd vanuit ging dat ik dingen 'toch wel niet zou kunnen'.


...zou ik nog steeds liever niet in het openbaar hebben gegeten, want als je een patatje eet denkt iedereen 'zie je wel, daar kom het dus van' en als je een salade eet denkt iedereen 'pffft, alsof dat het nog gaat oplossen'.


...had ik nog steeds zo vaak slecht geslapen, omdat mijn hoofd wel moe was, maar mijn lichaam niet.


...had ik, als ik met de lift moest, nog steeds gewacht op een lege waar ik als eerste in kon stappen, om de kans te vermijden dat een volle lift ging piepen als ik naar binnen liep en ik iedereen hoorde denken 'ja, dat zat er natuurlijk in'.


...zou ik niet geweten hebben hoe ontzettend ontspannend het is om een stressvolle dag van je af te sporten.


...had ik nooit geweten hoe klein je je voelt als je in je eentje langs het schijnbaar oneindige IJsselmeer rent, de wereld nog slapend, onder de meest majestueuze zonsopgang.





Ik mis lui zijn soms. En echt, ik mis M&M's. 

Maar nooit genoeg om weer terug te gaan naar dat leven.



Dinsdag  - Baantraining. 4km fietsen, 4x1000m D3, p=2, 4 km fietsen
Donderdag - Hardlopen - 5.35 km (40' D1) 
Zaterdag - Hardlopen  - 6.5 km. Wandelen, 5Km. 
Zondag - Hardlopen - 9km