Even bijpraten

Vrijdag deed ik mijn baantraining (ik had bikkel-dag en duurloopdag gewisseld deze week, dat kwam beter uit). Ik deed mijn 'oude' rondje, de polder waar ik liep voordat we verhuisdeb, en oh, wat is dat toch heerlijk. Ik loop nergens liever dan daar.

Die polder is waar ik begon met lopen. Waar ik voor het eerst drie minuten achter elkaar liep, en toen vijf, en toen tien. Waar ik voor het eerst een rondje liep, in plaats van heen en terug. Voor het eerst een kilometer onder de 9', onder de 8, onder de 7. Waar ik eerst altijd liep in het donker, zodat niemadn me zag, maar al heel snel ophield me daar druk over te maken, want ik liep er maar mooi wel. Waar ik trots zwaaide als er buren toeterden in de file. In die polder trotseerde ik voor het eerst regen, sneeuw, hitte, storm en vermoeidheid. Dat rondje is er een van al die kleine en grote overwinningen op mezelf in die eerste twee jaar, en iedere keer als ik er weer loop voel ik weer een vleugje van de euforie van die momenten. Die polder blijft voor altijd speciaal.

Ik deed eent raining van 5' inlopen, dan 1500 meter D3, een minuutjes dribbelpauze, 1km D3, 1 minuutjes dribbelpauze en 500m D3. En nog anderhalve kilometer lekker na-hollen, gewoon omdat het lekker weer was en ik blij. Totaal bijna 6km, mijn snelste interval inh 6.15 (yay!).


Thuis maakte ik een herstelshakeje van yoghurt, banaan, perzik en sinaasappelsap,

... en ik vond het een geweldige ochtend.



Op zaterdag hoefde ik niet te sporten, maar ik werd om half 6 wakker en kon niet meer slapen, en het was licht, en de zon scheen, dus ik schoot in een joggingpak en pakte m'n fiets. 12 hele rustige kilometers, richting Katwoude:

Is dat een oprachtig begin van de dag, of niet?

Ik heb me voorgenomen om meer te gaan zwemmen. Zwemmen is geweldige crosstraining; het is low impact voor je gewrichten en het is goed voor je hele lijf. Ik had al opgezocht hoe laat er banen zwemmen is in het zwembad in Volendam (op dinsdag al vanaf 7 uur 's ochtends! Yay!), maar toen bedacht ik me dat het zomer is en ik aan het IJsselmeer woon. Wat nou, zwembad?

Dus, aan het eind van mn rondje parkeerde ik mijn fiets en voegde de daad bij het goede voornemen:

Zwemmen kan ik het niet noemen. Maar, ik ben er in geweest en T-RINGJANTJEWATWASDATKOUD.

Ik heb mezelf plechtig beloofd dat ik de volgende keer echt ga zwemmen. Vijf minuten, om te beginnen.
Oh, en die vlekken op mijn benen - what can I say, ik word nou eenmaal enorm lekker gevonden, mensen.

Door muggen :-/


Toen was het alweer zondag, en ik vond het te heet om te lopen. Ik ben een watje, ik weet het, want op zaterdag liep de coach gewoon in een belachelijke pufhitte de Slachtemarathon on 4:30. Wat een held ben je dan?!
Ik koos echter de weg van de minste weerstand en ging fietsen. Naar Amsterdam, om roti te eten bij de Surinamer op de Nieuwmarkt.

46 km in 2,5 uur (want in de binnenstad, tussen toeristen en verkeer, ga je niet zo hard).

Vandaag heb ik mijn renkleren mee naar kantoor. Al is het maar 5km, het idee van het overgeslagen zondagloopje, al heb ik gewoon gefietst, kan ik niet helemaal uit mijn hoofd zetten. Maar, ik beloof niks :-)


Oh, en hai Bianca Kalksma! Dank je wel voor je lieve berichtje!