Onweer op de brug

Om even na half zes werd ik wakker, nog net voor mijn wekker van kwart voor zes. Het gerommel buiten mijn slaapkamer raam deed me niet veel goeds vermoeden. Een blik op buienradar bevestigde dat:

F-ck.

Ik moest heuvelen. Vanochtend was mn enige gat in de dag waarop dat kon. Morgen staat er ook een loopje op. Dat kan niet naar zaterdag, want dan ben ik niet uitgerust genoeg voor mn duurloop van zondag.

Aankleden dus maar, het meest gunstige tijdvak uitzoeken en het toch proberen. Ik beloofde het thuisfront dat ik ECHT zo snel mogelijk van die brug af zou gaan als het daadwerkelijk zou gaan onweren.

De luchten waren serieus intimiderend, boven het IJ. Dreigende, rollende wolken, vlak boven mijn hoofd. Ik voelde me er gewoon nietig onder.

De eerste vier intervallen, ik moest er zes, hield ik het droog.

Bij de vijfde brak de inmiddels grijsgeel gekleurde hemel open en viel er een regenbui op mijn hoofd die zijn weerga niet kende. Nog nooit zoiets meegemaakt. Dikke witte druppels, een deken van warm water. Er ontstond een riviertje dat in de goot over de brug naar beneden stroomde, en toen buiten de goot, zo over het fietspad. Ik rende er tegenin naar boven en was binnen een paar seconden volledig doorweekt. 

Bij de zesde keer naar boven maakte ik al haast, want deze stortvloed was niet te doen, en toen zag ik bliksem rechts van me; felle flitsen door het grijze watergordijn. Ik hield me aan mijn belofte en stormde zo snel mogelijk weg van de brug.  Mijn snelste intervallen - 5'16 omhoog (!) , 5'17 naar beneden.


Lieve hemel. Dat was heftig, heel erg cool, en achteraf gezien best wel onverstandig.


Hardlopen - 4.95km - 6'49